Zoey Curtis

1. Imiona
Zoey Rain
2. Nazwisko
Curtis
3. Wiek
16

4. Dom
Ravenclaw/Hufflepuff, ja już sama nie wiem
6. Skąd
Coventry, Anglia
7. Czystość krwi
Czysta

8. Charakter
Istnieją dwie dziewczyny w jednym ciele - Zoey i Rain. Jedna to życie, druga to deszcz. I każdą można spotkać, ale to jak losowanie pomiędzy czerwienią a błękitem.
Bardziej żywiołowa bywa Zoey; uśmiech nie schodzi z jej ust, nie potrafi nawet w miejscu ustać, a jeśli nie trzyma czegoś w dłoni, łapie za swój palec lub koszulkę i ugniata to. Musi robić cokolwiek. Niewątpliwie jest to nieco kłopotliwe, gdy jest w towarzystwie. Zaraz, zaraz, to byłoby kłopotliwe, gdyby ktokolwiek raczył ów problem zauważyć. Naprawdę nie sposób go dostrzec, gdy dziewczynie buzia się nie zamyka, gdy ciągle chichocze i wyrywa swoich towarzyszy lub towarzysza do tańca, czy to przy muzyce czy przy kompletnej ciszy. Jej oczy błyszczą wtedy z podniecenia, sukienka wiruje, głośny, radosny śmiech odbija się echem od ścian lub kamieni, znikając powoli... Nie wie, co to zakazy, nakazy, a wszelkie regulaminy najchętniej by spaliła. Żyj szybko, umieraj młodo.
Ale czasami można pomyśleć, że dziewczyna udaje. Udaje nienormalną i zbzikowaną, udaje też zamkniętą w sobie i dziwnie melancholijną. Jako Rain nie odzywa się prawie wcale, a jeśli już, to tylko odpowiadając na pytania, najczęściej monosylabami. Z nosem w książce potrafi przesiedzieć cały dzień. Niekiedy też spotkać ją wtedy można chodzącą nieustannie wokół jeziora, po błoniach, byle przed siebie, byle dalej od ludzi. Ludzie ją odpychają i jednocześnie przyciągają swoimi zachowaniami, jestestwem. Uśmiechnął się do ściany? Dlaczego uśmiechnął się do ściany? Może zobaczył coś w ścianie? Może to czyjaś twarz? Czyja to twarz? Dlaczego ją lubi? Jak mocno lubi? - I tak w kółko, bo koło nie ma początku.
Jeśli chcesz wiedzieć, kim dzisiaj jest, po prostu zapytaj. Odpowie. Jeśli trafiłeś dobrze, odpowie i porwie Cię dalej, byle dalej, szybko, bo musisz przy tym być i musisz czuć najmocniej jak czuć można. Jeśli źle, nie bój się, ale bądź ostrożny, jeśli Ci na niej zależy - jest kobietą i jak każda kobieta może odtrącić za nic.
Dla przyjaciół? Wszystko.
Zakochana? Zwariowałeś?!

9. Wygląd
Ni to małe, ni to duże, ni w sam raz, ale i nie takie, by poddać je cenzurze.
Pamiętasz? Wspominałam, że to kobieta. Ha! Jaka kobieta! Najwidoczniej lubi sobie zjeść. Je jak szalona. Je bez ustanku. Dobra, bez przesady. Rain to anorektyczka, tylko Zoey tak wsuwa, a że Zoey jest więcej i częściej, to i kształty przyuważyć w ciele jednym dla dwóch osóbek można całkiem ponętne. Ale nie znowuż z niej jaka świnia, morświn, wieloryb, czy inne zwierze zajmujące duuużo miejsca na naszej planecie. Tu cycuszek, obok drugi identyczny, niżej brzuszek, gdzie w tali miejsce na oparcie dłoni jest, a potem, potem się rozszerza nieco, bo się biodra zaczynają i pupa krągła, uda też całkiem niechude, za to łydki ma długie i smukłe, zapewne od ciągłego biegania, tańców i spacerów. Ale może przejdźmy trochę w górę, jakieś pięć stóp z hakiem w górę. Ale jakie dłonie, takie delikatne! Dobrze, dobrze - twarz.
Właśnie, twarz. Jak większość istot posiada twarz. Nie mordę, ryj, pysk... Jako Zoey to jadaczkę ma, dobrze, dobrze. Ale jest człowiekiem i jako to u człowieka można powiedzieć, że ma jeszcze buźkę. A buźka całkiem urocza, jakby się przyjrzeć. Bledziutka, owszem. Ale usta znowuż nie takie małe i blade, nie też sine, są bowiem różane, chociaż częściej bywają krwisto czerwone, z kaprysu dziewczęcia. Na zadartym perkatym nochalku nie uświadczy się nawet tuzina piegów, za to często na policzkach są rumieńce, z zimna lub od wysiłku. Oczy ma niebiesko-piwne, owszem otoczone rzęsami, ale nie tak całkiem gęstymi, chociaż po mamuśce ma nieco mocniej obrysowane powieki. Hm, cóż za włosy. Sięgają najwyżej łopatek, niekiedy nieco dalej, są kruczoczarne i proste, często opadają niczym kurtyna na twarz tej trzpiotki.
A ubrania się różnią kolorami tylko; jeśli to Zoey, zauważyć na niej można wszystkie kolory tęczy, zaś Rain woli kolory ziemi - szarości, błękity, zielenie i brązy.


10. Rodzina
Tatuś, mamusia, wiele kuzynostwa, zero rodzeństwa, nieco to zwariowane. Jakby nie patrzeć, tatuś i mamusia to kuzynostwo. Bliskie, nie bliskie, kto ich tam wie. Ważne, że tak od wielu pokoleń się dzieje i Zoey Rain nie jest jedynym przypadkiem nienormalności w normalnym ciele. Być może i sama dziewczyna już została przypisana do jednego ze swoich kuzynów. Może to Igor, charłak zakochany w komputerach, a może Davy, ten słodki Davy gej, co to lubi ciuszki, a szczególne obcasy i sukienki swojej kuzyneczki?
W każdym bądź razie mamusia, Nell jest całkiem normalną osobistością. Była w Gryffindorze, uczyła się nieprzeciętnie, ale wolała zostać w ciepłym domku i gotować obiadki zwariowanej reszcie rodziny.
Bowiem jej mąż, Ian, jest absolwentem Durmstrangu i całkiem nieźle radzi sobie na stanowisku pielęgniarza w Mungu. Jego nienormalność jest widoczna od razu, nosi przecież fryzurę w stylu "z tyłu liceum, z przodu muzeum", a także lekkim zezem, który wygląda tak, jakby miał jedno szklane oko. W każdym bądź razie ubzdurał sobie, że wołają na niego "sir" i przez to, jak sam twierdzi, musi spalić wszystkie kartki jakie napotka na swojej drodze.
Moda na sukces!

11: Historia
Nic niezwykłego. Jak już nam wiadomo, nieco kazirodztwa w tej rodzinie było. Być może to przez wzgląd na czystość krwi. Pradziadek dziadka ojca Zoey Rain mawiał zawsze "Najgorszy brud na ziemi, to mugolska krew!". Ten pogląd nie przetrwał w rodzinie Curtis'ów do dzisiaj, toteż wiele można tam spotkać dzieci pół krwi, niekiedy bękarty, bowiem jeszcze te starsze panie Curtisowe pilnują jak mogą młodszych pokoleń. W każdym bądź razie Zora, jak niekiedy pieszczotliwie nazywa ją mamusia, jest dzieckiem całkiem czyściutkim i wyzbytym nienawiści do mugoli. Wychowana w całkiem sporym domu, ale nie dworku, nie willi ani żadnym innym zacnym szlachetnym czymś, jest przyzwyczajona do wielkiej ilości książek walających się na każdym stoliku (kartki zamknięte w książce to nie kartki, jak twierdzi Ian). Przyzwyczajona jest również do zapachu naleśników o poranku oraz ciastek w każdy weekend.
I cóż więcej chcieć? Luksusy są, ukryte, ale są. A można to przyznać widząc niewielkie boisko do Quidditcha za domem brata ojca, gdzie kilka młodych dziewcząt i chłopców, w tym Zoey Rain, Davy, który wolałby latać w sukience, oraz Igor, który chyba ma komputerek w zegarku, pocinają na miotełkach, a potem miotłach, waląc się lekkimi, skórzanymi pałkami.
A w Hogwarcie nie trzymała się zupełnie na uboczu, chociaż dopiero to tam ujawniła się panienka Rain. Przyjaźni miała wiele, może nie całkiem wielkich, ale nawet prawdziwych, nie licząc fałszywości. Tak czy siak nie raz potrafiła dosiąść się do stołu Ślizgonów i zagadnąć największego goryla, byleby usłyszeć jego śmiech. Lub do stołu nauczycielskiego, chociaż w większości wypadków ją odganiano, dając grzankę z dżemem...

12. Rok nauki
VI


13. Statystyki
Transmutacja: 17/100
Magia Ofensywna: 13/100
Magia Defensywna: 14/100
Zaklęcia Zwykłe: 10/100
Alchemia: 23/100
Miotlarstwo: 6/100
Collage: ?/100
Collage: ?/100